Natuur als systeem

Duizenden planten- en diersoorten zijn direct of indirect afhankelijk van grote grazers en met de natuurlijke begrazing mee geëvolueerd. Zij hebben zich aangepast aan de begrazingspatronen van de grazers, hun mest, of de grazers zelf (roofdieren, parasieten). Zo hebben ze hun natuurlijke plek in het Nederlandse landschap veroverd. Bij grazers is er meestal sprake van facilitatie: de ene soort schept omstandigheden die de andere juist nodig heeft. Zo kunnen runderen - die gras met hun tong afrukken - de weg banen voor paarden die korter gras afbijten. Paarden effenen op hun beurt weer het pad voor grazende ganzen. Bevers knagen bomen om om bij de bast van jongere takken te kunnen en om bouwhout af te knagen om dammen en burchten mee te maken. De bast van omgeknaagde bomen is echter ook een smakelijk hapje voor paarden en als de omgeknaagde boom het volgend jaar weer uitloopt, dan zijn de jonge uitlopers erg in trek bij runderen.

Door de vrije levenswijze in een complete kudde kunnen de grazers hun sociale gedrag goed ontplooien. Zo ontstaan er groepen van verschillende grootte maar ook individuele dieren met elk hun eigen territorium. Door het verschil in begrazing tussen groepen en individuen ontstaat er vaak een zeer afwisselend landschap waar telkens andere planten- en diersoorten een plek vinden.